...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

Αγγελής ο ζωηρός



Θα σας πω για ένα παιδί
που το λένε Αγγελή
κι η μαμά του το μαλώνει
γιατί δεν στέκεται στιγμή.
Μα κάθε μέρα που η μαμά
πρέπει να πάει στη δουλειά
η γιαγιά του τον φροντίζει,
που πολύ τον καμαρώνει
γιατί μοιάζει στον μπαμπά.
Κι όταν έρχεται η ώρα
η μανούλα να γυρίσει,
η γιαγιά τον φιλάει
τάζοντας του κι άλλα δώρα.
Μα όλο αυτό το πηγαινέλα
της μαμάς της φέρνει τρελά.
Κάθε μέρα, κάθε ώρα
κάτι την αναστατώνει
και τα φρύδια της σηκώνει.
''Είναι, λέει από τη λύπη
γιατί ο μπαμπάς σου όλο λείπει''.
Ταξιδεύει διαρκώς,
γιατί είναι ναυτικός.
Μα σαν έρθει ο μπαμπάς,
μέρες έρχονται χαράς!
Ο Αγγελής μας ξεφαντώνει
και κανείς δεν του θυμώνει!

Μαρία

2 σχόλια:

Βάγγος είπε...

Ωραίο ποίημα!!!!!!!!!!

Βίβιαν είπε...

Τέλειο!!!

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου