...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Δευτέρα 21 Φεβρουαρίου 2011

Το μαγικό λυχνάρι και ο παράξενος ποιμένας...

external image m_2250_2.jpg                                    


-Το νιώθω πως τα γενέθλια μου φέτος θα είναι τέλεια! είπε η Κριστι με μάτια που έλαμπαν από χαρά. Η μαμά της γελασε κακαριστά.
Και ναι, σήμερα είχε τα γενέθλιά της. Χαρούμενη όπως ήταν, το προηγούμενο βράδυ δεν είχε κλείσει μάτι. Και όταν την έπαιρνε ο ύπνος ονειρευόταν τούρτες, δώρα, κεράκια και ζαχαρωτά. Πως να κοιμηθεί;
Ξαφνικά, χτύπησε το κουδούνι. Η Κρίστι έτρεξε και άνοιξε, μα κανείς δεν ήταν στην πόρτα. Μόνο ένα ροζ πακέτο.

Απορημένη η Κρίστι έκλεισε την πόρτα και ανέβηκε γρήγορα στο δωμάτιό της μαζί με το πακέτο.
-Τι έγινε γλυκιά μου; είπε η μαμά της.
-Τίποτα μαμά! είπε ψέματα η Κρίστι. Μάλλον έκαναν λάθος.
Μετά αφού κλειδώθηκε στο δωμάτιό της, άνοιξε το πακέτο. Ένα ασημένιο, μαγικό λυχνάρι , έλαμψε στα χέρια της. Η Κρίστι παρατήρησε  ότι είχε και καπάκι. Παραξενεμένη το άνοιξε. Και τότε ξεπετάχτηκε από μέσα του ένας μικρός βοσκός, ένας ποιμένας κρατώντας ένα μικρό αρνάκι.
-Πάω καλα για την Αγια Σοφία; ρώτησε. Πρώτη φορά πάω ξέρεις, γιατί είμαι απο την επαρχία. Ει!  Γιατί φοράς τον χιτώνα σου...ανάποδα!; Είσαι τοσο αστεία!! 
Η Κρίστι είχε μείνει άναυδη.
-Μα...ποια Αγία Σοφία καλέ; Ποια επαρχία; Ποιον χιτώνα; Ξέρεις βρισκομάστε στον 21ο αιώνα!
-Πως ; Μα τι λες ; 21ο αιώνα; Παράξενο ! είπε, κάθισε κάτω να ξεκουραστεί μα η ματια του έπεσε πάνω στο λυχνάρι.
-Και δεν μου λες πως....
-Μια στιγμή .Αυτό το λυχνάρι μου φαίνεται γνώριμο! Ναι!  Είναι η λυχναροχρονομηχανή μου που έχασα καταλάθος,επειδή το έτριψα για να το γυαλίσω...
Η Κρίστι τον κοίταξε με ενδιαφέρον . Συζητώντας μαζί του,ο ποιμένας της είπε πολλά πράγματα για τη ζωή του . Έτσι πέρασε η ώρα χωρίς κανένας απο τους δύο να το καταλάβει. Ξαφνικά, κοιτώντας τυχαία το ρολόι της  η Κρίστι αναφώνησε : 
Το πάρτι !! Το ξέχασα τελείως . Πρέπει να ετοιμαστώ! 
-Τι είναι το πάρτι; ρώτησε ο ποιμένας.
-Θα σου εξηγήσω αργότερα...
-Χμ, νομίζω ότι εγώ πρέπει να φύγω . Avτίο!
Και με αυτά τα λόγια έτριψε το λυχνάρι , έγινε καπνός και εξαφανίστηκε. Η Κρίστι στεναχωρήθηκε που έφυγε αλλά αμέσως ξαναέφτιαξε το κέφι της μόλις ξαναθυμήθηκε ότι είχε έρθει η ώρα για το πάρτι της. Τότε, ακούστηκε η φωνή της μαμάς της.
-Κρίστι , είσαι έτοιμη; Σε λίγο έρχονται οι καλεσμένοι μας . Κατέβα γρήγορα κάτω.
-Ερχομαι μαμά , απάντησε η Κρίστι . Αυτά τα γενέθλια θα ήταν τα πιο περίεργα και αξέχαστα γενέθλια....



Μαρία

2 σχόλια:

δασκάλα Ε17 είπε...

Μαρία μου άρεσε πολύ το κείμενό σου, ο τρόπος που συνδύασες τα δυο εκθέματα του Βυζαντινού Μουσείου, καθώς και η γραφή σου. Ιδιαίτερα μου άρεσαν οι μικρές ελλειπτικές προτάσεις που χρησιμοποιούσες, κινητοποιούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Μπράβο!

Μαρία είπε...

Ευχαριστώ πολύ!!

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου