...η e-πέμπτη αταξία ακολουθεί τον Πορκιουπίνο στον Ασημένιο Δρόμο του Δάσους ως το ουράνιο τόξο...

Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Η e-κτη ατ@ξία στ΄ ανοιχτά!


Η e-κτη ατ@ξία είναι έτοιμη για τα καινούρια της ταξίδια! Το πειρατικό μας καράβι σαλπάρει! Κι εκεί στις πέρα θάλασσες μας περιμένουν θησαυροί και εξωτικά νησιά ν΄ανακαλύψουμε. Όμως δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη σοφία του δάσους, τα ασημένια μονοπάτια και τα μυστικά των Αμαδρυάδων. Πάντα θα τα κουβαλάμε στην ψυχή μας.
Άντε παίδες! Ατρόμητοι θαλασσοπόροι μου! Στα κατάρτια! Ώρα ν΄ανοίξουμε πανιά!
  H e-κτη αταξία στ΄ανοιχτά!


(το ιστολόγιο αυτό θα παραμείνει ανοιχτό για όσους θέλουν να ακολουθήσουν τα χνάρια που άφησε η e- πέμπτη αταξία  στο μαγεμένο δάσος)

Η e-κτη ατ@ξία σε νέες περιπέτειες!

Παίδες! το καινούριο ιστολόγιο της e-κτης ατ@ξίας είναι στα σκαριά... Πειρατικό καράβι στ΄ανοιχτά νερά! Μετά τις εξερευνήσεις στα ασημένια μονοπάτια του δάσους καιρός να πάμε στις πέρα θάλασσες! Μικροί θαλασσοπόροι του ονείρου, να αρματώσουμε μια χάρτινη βαρκούλα και να ταξιδέψουμε...

Για λίγες μέρες ακόμη, το παλιό μας ιστολόγιο θα μας φιλοξενεί...
Το καινούριο μας ιστολόγιο βρίσκεται ακόμη στο ναυπηγείο. Πατήστε εδώ!


Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

με μια χάρτινη βαρκούλα...

Ας κατασκευάσουμε κι εμείς με χαρτοδιπλωτική (origami) χάρτινες βαρκούλες και να γίνουμε μικροί θαλασσοπόροι. Ακολουθήστε τα βήματα:

σαν το μικρό... θαλασσοπόρο


Τι λέτε λοιπόν να βγούμε στις πέρα θάλασσες, ν΄α αρματώσουμε ένα σκαρί (τι θα διαλέγατε: μια πειρατική γαλέρα, μια αρχαία τριήρη, ένα βυζαντινό δρόμωνα ή ένα σύγχρονο κότερο;) και να γίνουμε... θαλασσοπόροι. Σαν το Σεβάχ το Θαλασσινό...

ή σαν το μικρό θαλασσοπόρο...

Δραστηριότητα για το διαδραστικό πίνακα:

Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Αγιασμός του σχολείου


Παίδες αγαπημένοι, έφτασε η ώρα να συναντηθούμε και πάλι! Τη Δευτέρα στις 9.30 το πρωί θα γίνει ο αγιασμός στην αυλή του σχολείου μας. Θα είμαστε όλοι εκεί!!!

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Μαζί... (αποχαιρετώντας την e-πέμπτη αταξία μου...)

Αφιερωμένο στα 13 υπέροχα παιδιά της πέμπτης αταξίας για τα μαγικά ταξίδια που κάναμε μαζί!

Μαζί

Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Η ποδηλάτισσα




Φαντάζομαι την ποδηλάτισσα να κεντάει ένα σύννεφο και να λέει:

μια δυο πέφτουν οι σταγονίτσες στο νερό
και μου θυμίζουν το κουδουνάκι
που είχα χάσει από καιρό
κι όπως κατρακυλάει το νερό
θυμάμαι τις ρόδες που τόσο αγαπώ
κι όπως σταματάει το νερό
σκέφτομαι τα φρένα
που έμειναν ενθύμιο λειψό

ήρθα σ΄ αυτού του σύννεφου την άκρη
κι έπαψα πια να κάνω πετάλι
μα πια ο ασημένιος μου ο δρόμος
είναι σαν αυτό το μυτερό βελόνι
μέσα στην καρδιά
όπως είχα και παλιά
το δικό μου το τιμόνι


Βασιλική Ν.

η ώρα στα δάση όλου του κόσμου